Zoals je kan lezen in het stuk ‘Over mij’ hou ik ervan om open en eerlijke gesprekken aan te gaan met jongeren. Door zelf open en eerlijk te zijn over de uitdagingen die ik in mijn eigen leven heb gehad creëer ik een sfeer van vertrouwen in de groep, waar we vervolgens op verder kunnen bouwen.
Met deze uitdagingen bedoel ik bijvoorbeeld het jonge moederschap. Ik was 17 jaar en net begonnen met een HBO opleiding (SPH, nu beter bekend als Social work) toen ik zwanger raakte van mijn vriendje. Ik was jong, verliefd, naïef en had nooit verwacht dat ik zwanger zou raken.. Een schok voor mij en de vader van het kindje, maar ook voor de omgeving, zoals familie, vrienden en mensen uit de kerk.
Het was de start van een achtbaan waarbij ik in mijn naaste omgeving te maken kreeg met alcohol- en drugsmisbruik en er sprake was van huiselijk geweld. Een heftige scheiding was onvermijdelijk en ik moest vluchten naar een geheim adres met mijn kindjes. Er volgden vele jaren van dreiging en stalking.
In deze periode zijn er meerdere hulpverlenende instanties betrokken geweest. Ik zat als SPH’er zomaar ineens aan de andere kant van het bureau..
Een poos later leerde ik mijn man Ton kennen. We vormden, samen met onze kinderen, een samengesteld gezin. Opnieuw een enorme uitdaging, waar veel partijen bij betrokken waren en iedereen er eigenlijk weer iets anders van vond. Verwarrend en complex. Opnieuw was er ook weer betrokkenheid van instanties, zoals Jeugdzorg en Politie, i.v.m. omgangsregelingen die moeizaam verliepen. Soms voelde ik me door deze instanties gesteund, maar vaak ook niet.
Dit was een korte samenvatting van mijn eigen leven als jongvolwassene. Er valt natuurlijk nog veel meer over te vertellen. Het was pittig, maar ik kan nu met een grote glimlach op mijn gezicht vertellen dat het goed is gekomen. Ik ben een dankbaar mens
Ik ben nog steeds getrouwd met Ton. Ook met onze kinderen gaat het erg goed. Ze gaan het leven vol vertrouwen tegemoet. Ik had ze voor geen goud willen missen.
Ik ga graag over deze onderwerpen in gesprek met jongeren om taboes en stigma’s te doorbreken. Wat kan je doen als jijzelf, of iemand die je kent, in zo’n situatie zit? En op welke signalen kan je eigenlijk letten bij dit soort situaties om te weten of er iets speelt?
Hoop is in deze workshop een belangrijke boodschap voor jongeren die dingen zullen herkennen in hun eigen leven, maar ook voor jongeren die op andere manieren met soortgelijke, of andere lastige onderwerpen te maken krijgen.
Niets hoeft onbesproken te blijven. Geen enkele vraag is te gek.
Deze onderwerpen graag bespreekbaar maken bij jou op school of in de kerk?
Goed idee! Door deze onderwerpen bespreekbaar te maken doorbreken we het zwijgen, vergroten we de kennis én ontstaat er hoop
